De liefde voorbij

Johanna ter Steege & Reinout Bussemaker
di 10 mrt 20:15
di 10 mrt ’15
20:15
  • di 10 mrt ’15
    20:15
    Theaterzaal
    Geweest

Als de liefde voorbij is - Waarom mislukt een liefde? Vraag het de partners afzonderlijk en de kans is groot dat zij totaal verschillende antwoorden geven. Liefde en objectiviteit zijn nu eenmaal geen bondgenoten. ‘De Liefde Voorbij’ van de Franse schrijver Pascal Rambert (1962) is een indringend en confronterend toneelstuk over het einde van een relatie. Ze komen allebei aan het woord. De man (Reinout Bussemaker) komt met een rationele rechtvaardiging, de vrouw (Johanna ter Steege) met een emotionele hartenkreet.

Theaterkrant: "Meer dan over een eindigende liefde schreef hij daar een stuk over. ‘Vandaag is de taal een lijk dat we hebben ontleed,’ klinkt het aan het eind. Dat gebeurt hier op virtuoze wijze." (...) "Rambert schreef een poëtisch, talig stuk over twee visies op een relatie die eindigt. Dat doet hij in minutieuze woorden, waarbij de twee monologen elkaar knap spiegelen. Dankzij de fraaie vertaling van Erik Bindervoet valt er voor taalliefhebbers veel te genieten."

Hierbij een filmpje van de 'making of': 

[ticket inclusief drankje]

de Volkskrant, 19 december 2014 (Annette Embrechts): "In de voorstelling ‘De liefde voorbij’ zit je er als toeschouwer bovenop. Sterker: de twee uur durende voorstelling bestaat slechts uit het in taal vatten van dat ene verschrikkelijke moment: het opzeggen van de liefde. De Franse regisseur Pascal Rambert koos voor zijn in 2011 bekroonde tekst – nu ritmisch sterk vertaald door Erik Bindervoet – een radicale en monomane vorm: twee monologen van elk een klein uur volgen elkaar op, zonder pauze en woordelijke dialoog. (…) ‘De liefde voorbij’ is geen gemakkelijke voorstelling, niet voor toeschouwers, niet voor acteurs. Bussemaker en Ter Steege maken er in de regie van Marcelle Meuleman een realistisch, verbaal avontuur van, vol beteugelde emoties. (…) Met de steun van een souffleur steken ze van wal, met woorden als wapens. Bij het opeisen van de stoel met roze borduursels, golft een herkenningslach door de stille zaal. Als het woord ‘kinderen’ valt, volgt een siddering. Geen vuilere vechters dan ex-geliefden: zij weten waar te raken."

Credits

  • Tekst: Pascal Rambert
  • Regie: Marcelle Meuleman