Stoffe jongens (try-out)

Bert Visscher stort zich met zijn kenmerkende totale overgave op het leven van een noeste mijnwerker. De goede man hoest gruis op en zeikt alleen nog maar stof. Het is bijna met hem gedaan. Maar wat moet een oude kolenrot alleen in een wit ziekenhuisbed? De as van een mijnwerker hoort niet op een strooiveldje, maar moet terug in de mijn. Wie vervult zijn laatste wens? Het gros van zijn kompels leeft niet meer en zijn enige zoon, een mietje met smetvrees, heeft hem verlaten.
Wat een gezeik zo vlak voor zijn laatste, zwarte adem. Was hij bij de sluiting maar gewoon in de schacht gebleven. Toch maar aan zoonlief vragen en dan wachten en nog even mijmeren over de kompels. Trudy van het kantoor. Kameraadschap tot onder de grond. Stoffe jongens tot het eind!